اثربخشی آموزش مدیریت استرس شناختی- رفتاری بر شدت علایم و بهزیستی هیجانی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر

اهداف: سندروم روده تحریک­پذیر (IBS) از شایع­ترین اختلالات کارکردی دستگاه گوارش است. درمان­­های متفاوت دارویی و روان‌شناختی برای کنترل علایم این بیماری به‌کار برده می­شود. هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مدیریت استرس شناختی- رفتاری بر شدت علایم و بهزیستی هیجانی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک­پذیر بود. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی با طرح پیش­آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل، 30 نفر از بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک‌پذیر در سال 1391 در شهر اردبیل به‌روش دردسترس، انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه شدت علایم سندروم روده تحریک‌پذیر، مقیاس عاطفه مثبت و منفی خصلتی و مقیاس رضایت از زندگی بود. برنامه درمانی مدیریت استرس شناختی- رفتاری در 10 جلسه 90دقیقه­ای و به‌صورت گروهی برای گروه آزمایش برگزار شد. ارزیابی بیماران در دو مرحله پیش­آزمون و پس­آزمون صورت گرفت. تجزیه و تحلیل­ داده­ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 20 و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته­ها: بین میانگین نمرات عاطفه مثبت، عاطفه منفی، رضایت از زندگی و شدت علایم سندروم روده تحریک‌پذیر در دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‏آزمون تفاوت معنی‏دار وجود داشت (001/0p<). آموزش مدیریت استرس شناختی- رفتاری توانست 51% واریانس مولفه­ عاطفه مثبت، 55% واریانس مولفه عاطفه منفی، 89% واریانس رضایت از زندگی و 57% واریانس شدت علایم IBS را تعیین کند. نتیجه­گیری: درمان مدیریت استرس شناختی- رفتاری می‌تواند در کاهش شدت علایم و افزایش بهزیستی هیجانی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک­پذیر موثر باشد.